Η οδός Πατησίων μπορεί να ελπίζει

Τριώροφο νεοκλασικό του 1912 δεσπόζει αναγεννημένο κοντά στην «παρηκμασμένη» πλατεία Αμερικής

Η αποκατάσταση με πολύ μεράκι ενός νεοκλασικού του 1912 σε μια περιοχή που υποβαθμίζεται συνεχώς δεν μπορεί παρά να είναι εξαιρετικά νέα. Το τριώροφο κτίριο επί της οδού Πατησίων 180, παρατημένο επί δεκαετίες και μισοσαπισμένο, ξεχωρίζει πλέον σαν μικρό στολίδι, μετά από τέσσερα χρόνια εργασιών, ένα τετράγωνο πριν από την πλατεία Αμερικής. Αυτό που μένει τώρα είναι να βρει την τύχη που του αξίζει, ώστε να πάρει και πάλι τη θέση του στη ζωή της πόλης. 


Οσοι κινούνται στην οδό Πατησίων, θα το είχαν κάποια στιγμή προσέξει. Το τριώροφο νεοκλασικό των αρχών του περασμένου αιώνα, παρά την πολυετή εγκατάλειψη και τη φυσική φθορά, ήταν ένα από τα ωραιότερα και πιο μεγαλοπρεπή νεοκλασικά στην περιοχή της πλατείας Αμερικής, θυμίζοντας την αίγλη του παρελθόντος της.


Το κτίριο περιήλθε στην οικογένεια Κοντού το 1974, με σκοπό κάποια στιγμή να αξιοποιηθεί. «Oσο κι αν έψαξα, δεν μπόρεσα να βρω περισσότερα στοιχεία για το παρελθόν του, εκτός από το όνομα του προηγούμενου ιδιοκτήτη. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι αρχικά επρόκειτο για κατοικία, το ισόγειο της οποίας μετατράπηκε κάποια στιγμή σε καταστήματα», λέει στην «Κ» ο κ. Πάνος Κοντός, πολιτικός μηχανικός και τρίτη γενιά μιας οικογένειας που ασχολείται με την οικοδομή.

Ενδιαφέροντα στοιχεία

Η πρόσοψη του κτιρίου κηρύχθηκε διατηρητέα το 1990, αλλά το εσωτερικό, λόγω κακής στατικής κατάστασης, κρίθηκε ότι δεν ήταν δυνατόν να διασωθεί. Οι εργασίες αποκατάστασής του ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 2006 και ολοκληρώθηκαν μόλις φέτος. Από τη «μαγική» διαδικασία προέκυψαν πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία. «Οταν ξηλώσαμε τους σοβάδες για να εκτιμήσουμε την κατάσταση της τοιχοποιίας, είδαμε ότι τοίχος από πέτρα στο ισόγειο είχε πλάτος 1,20 μέτρα και στους ορόφους 60 εκατοστά! Είμαστε τυχεροί γιατί η δουλειά που είχε γίνει ήταν μοναδική, ακόμα και οι σημερινοί τεχνίτες και οι μάστορες εντυπωσιάστηκαν» διηγείται ο κ. Κοντός.


Κατά την κατεδάφιση του εσωτερικού προέκυψαν δύο ακόμα ενδιαφέροντα στοιχεία, που αποδεικνύουν τη φροντίδα με την οποία είχε κτιστεί, χρησιμοποιώντας πρωτοποριακές για την εποχή του τεχνολογίες και μεθόδους. «Κάνοντας τομές για να δούμε πού ξεκινά η θεμελίωση -τα παλαιά κτίρια συνήθως δεν είχαν ιδιαίτερα θεμέλια- βρήκαμε ότι το κτίριο είχε μια τρομερή θεμελίωση για την εποχή του: ένα καρέ από πέτρα πάχους 1,20 μ. Επίσης, στους ορόφους είχε πέσει μια λεπτή στρώση μπετόν, σπάνιο εκείνη την εποχή».

Ακριβή αντίγραφα

Το κτίριο κατεδαφίστηκε εσωτερικά με χειροκίνητα μηχανήματα, τα διακοσμητικά στοιχεία απομακρύνθηκαν και έγιναν ακριβή αντίγραφά τους. Στη συνέχεια άρχισε η ανέγερση του εσωτερικού, ακολουθώντας τους ορόφους του παλαιού κτιρίου, ενώ στο τέλος προστέθηκαν δύο όροφοι σε εσοχή και υπόγειο, αυξάνοντας το εμβαδόν του από 840 τ.μ. σε 1.500 τ.μ. 


«Αλλάξαμε χρώμα στους επιπρόσθετους ορόφους 12 φορές, ώστε να βρούμε το ιδανικό, που δεν θα επισκιάζει το υπόλοιπο κτίριο» περηφανεύεται ο κ. Κοντός. Τα διακοσμητικά επανατοποθετήθηκαν και κατόπιν ανέλαβαν επαγγελματίες ζωγράφοι, που προσέθεσαν διάκοσμο και έκαναν διαδοχικές δοκιμές για τον χρωματισμό των διακοσμητικών. «Τώρα φοβόμαστε να βγάλουμε τις λινάτσες από το ισόγειο, γιατί ξέρουμε ότι την επόμενη ημέρα θα έχει γεμίσει γκράφιτι» λέει ο κ. Κοντός. «Τα κτίρια αυτά είναι μαγεία. Oταν το έχεις στα χέρια σου και το βοηθάς να αναγεννηθεί βήμα βήμα, τότε το πονάς διπλά και τριπλά».


Οι ιδιοκτήτες του κτιρίου εκτιμούν ότι η συνολική επένδυση για την αποκατάστασή του έφθασε τα 1,2 εκατομμύρια ευρώ. Η απορία είναι εύλογη: με δεδομένη τη συνεχή υποβάθμιση της περιοχής, άξιζε τον κόπο και τα χρήματα;


«Το γραφείο μας είναι στην οδό Μηθύμνης και έτσι γνωρίζουμε καλά τι συμβαίνει. Δεν εγκαταλείπουμε τη μάχη όμως. Η γκετοποίηση είναι έντονη, αλλά νομίζω ότι τέτοια κτίρια ποτέ δεν πηγαίνουν χαμένα. Ελπίζουμε ότι θα έχει την τύχη που του αξίζει».


Γιώργος Λιάλιος


Καθημερινή 20.8.2010