Παρασκευή 27 Μαΐου 2011


Τετάρτη  1  Ιουνίου  
8.30  μ.μ.
Πλατεία Καλλιγά
Ανάβουμε ένα κερί

Για τις ζωές που χάνονται, για τη βία που σκοτώνει, για τον φόβο, για την ελπίδα, για την πίστη στη ζωή, για την πόλη μας, για το δικαίωμα στο αύριο, για τα παιδιά μας, για όλους μας

Φέρνουμε : κεράκια ρεσώ , μεγάλα κεριά.

Ανάβουμε ένα κερί

Για τις ζωές που χάνονται
Γιατί δεν κλείνουμε τα μάτια στην περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής, δεν αντέχουμε να θυσιάζονται άνθρωποι χωρίς κανείς να λογοδοτεί, δεν ξεχνάμε αυτούς που χάθηκαν
Για τη βία που σκοτώνει
Γιατί οι γειτονιές μας έχουν γίνει χωματερές ψυχών, πεδία μάχης, χώρος άσκησης παρανόμων, τόπος άβατος για τους αδύναμους
Για τον φόβο
Γιατί δεν περπατάμε πια ελεύθεροι, γιατί οι μέρες μας δεν είναι ήσυχες, γιατί οι νύχτες μας είναι γεμάτες σκιές
Για την ελπίδα
Γιατί δεν αφήνουμε τα σπίτια μας σε όσους θέλουν να μας τρομάξουν, γιατί μένουμε εδώ να παλέψουμε για μας, για τους γονείς και τα παιδιά μας, γιατί πιστεύουμε ότι με τον δικό μας αγώνα θα ξημερώσει μια καλύτερη μέρα
Για την πίστη στη ζωή
Γιατί γνωρίζουμε ότι δίπλα μας υπάρχουν πολλοί που ονειρεύονται όσα κι εμείς, γιατί είδαμε ότι μαζί μπορούμε να αλλάξουμε πολλά από κείνα που μας βαραίνουν
Για την πόλη μας
Γιατί δεν εκχωρούμε σε κανέναν το δικαίωμα να αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς, γιατί δεν δεχόμαστε ότι υπάρχουν καλές και λιγότερο καλές γειτονιές στην Αθήνα, γιατί δεν θα αφήσουμε κανέναν ήσυχο μέχρι να αλλάξουν όλα
Για το δικαίωμα στο αύριο
Γιατί η ζωή μας είναι εδώ, γιατί μπορούμε όλοι μαζί να κτίσουμε μια πιο ανθρώπινη πόλη, γιατί πιστεύουμε σε ένα καλύτερο μέλλον
Για τα παιδιά μας
Γιατί τα θέλουμε όλα : καλά σχολεία, ελεύθερους χώρους, δημόσιες βιβλιοθήκες, χώρους άθλησης και ψυχαγωγίας
Για όλους μας
Γιατί όσα ξέραμε τέλειωσαν.
Γιατί όσα ήξεραν τέλειωσαν.
Είμαστε εδώ, αποφασισμένοι να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν.
Ως πολίτες, ως άνθρωποι.

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011


O καθένας να δει πώς θα αλλάξει τον κόσμο του


«Βρέχει με απόλυτη ειλικρίνεια. / Αρα δεν είναι φήμη ο ουρανός / υπάρχει / και δεν είναι το χώμα λοιπόν / η μόνη λύση / όπως ισχυρίζεται ο κάθε τεμπέλης νεκρός.»
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ


Η χρεοκοπία μάς ενεργοποιεί. Οχι απαραίτητα αναστοχαστικά ούτε πάντοτε δόκιμα ή νηφάλια, αλλά σίγουρα ανάβει το φιτίλι της αμφιβολίας μέσα μας. Πώς καταντήσαμε έτσι; Τι χώρα παραδίδουμε στα παιδιά μας; Σε τι μπορούμε να ελπίζουμε;
Η τελευταία ερώτηση είναι η πιο γόνιμη. Οχι ότι δεν χρειάζεται να στοχαστούμε τα αίτια της χρεοκοπίας (κάθε άλλο), αλλά, στη συγκεκριμένη συγκυρία, το όφελος προκύπτει κυρίως από την πράξη. Η ερμηνεία διαυγάζει τον κόσμο, η πράξη όμως τον αλλάζει.


Τι μπορούμε να κάνουμε; Χρειαζόμαστε πρότυπα να μας εμπνεύσουν. Πού θα τα βρούμε; Υπάρχουν γύρω μας, αρκεί να εκπαιδεύσουμε τη ματιά μας να τα αναζητήσει. Η μεμψιμοιρία είναι ανέξοδη και εκτονωτική. Η δημιουργία προϋποθέτει κόπο, φαντασία, ρίσκο. Ιδού μερικές (από πολλές) ιστορίες ανθρώπων που δεν μιλούν για αλλαγή, αλλά την ενσαρκώνουν.


Οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης είναι ό, τι καλύτερο διαθέτει η Ελλάδα σε University Press. Σε μεγάλο βαθμό το χρωστούν στον εμπνευσμένο διευθυντή τους, τον διακεκριμένο φυσικό Στέφανο Τραχανά. «Ανήκα σε ένα ιδεολογικό χώρο που πίστευε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο», λέει στην «Κ» (6/3/2011) ο Τραχανάς. «Με τα χρόνια, κατάλαβα ότι είναι πιο δύσκολο να βάλεις ένα στόχο στα μέτρα σου: να κάνεις ένα καλό μάθημα, να γράψεις ένα καλό βιβλίο, να δημιουργήσεις ένα εκδοτικό οίκο... Γιατί αυτά τα πράγματα απαιτούν προσπάθεια και είσαι υπόλογος για το αποτέλεσμα». Σοφές κουβέντες. Θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο; Ξεκίνα φιλόδοξα με μια δραστηριότητα που σε ενδιαφέρει άμεσα και κάνε την όλο και καλύτερα.


Ο αθηναϊκός αθλητικός σύλλογος «Πρωτέας» μεταμορφώθηκε από τότε που ανέλαβε την προεδρία ο 25χρονος Δημήτρης Κυριακόπουλος. Πήρε ένα σύλλογο-καφενείο συνταξιούχων, έβαλε χίλια ευρώ από την τσέπη του, κινητοποίησε τη γειτονιά για βοήθεια και μετέτρεψε τον «Πρωτέα» σε ζωντανό κέντρο άθλησης και κοινωνικοποίησης των νέων. Γιατί το έκανε; «Ο Πρωτέας μάς μεγάλωσε όλους», λέει. «Ο καθένας μας πρέπει να δει πώς θα αλλάξει τον δικό του κόσμο. […] Αν εγώ φτιάξω τη γειτονιά μου, εσύ φτιάξεις τη γειτονιά σου, ο άλλος φτιάξει τη γειτονιά του, θα έχουμε φτιάξει μια πόλη και αν φτιαχτούν όλες οι πόλεις, θα έχει φτιαχτεί η χώρα.» («Τα Νέα», 12/3/2011) Σε ενδιαφέρει η αλλαγή; Ξεκίνα με τον μικρόκοσμό σου. Σκέψου γενικά, δράσε τοπικά. Εχεις ευθύνη, μην παραιτείσαι!


Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας κέρδισε πέρυσι, σε διεθνή διαγωνισμό, χρηματικό έπαθλο ενός εκατομμυρίου ευρώ από το Ιδρυμα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς για τις πρωτοποριακές υπηρεσίες της. Ψυχή της Βιβλιοθήκης είναι ο οραματιστής διευθυντής της Γιάννης Τροχόπουλος. Η φιλοσοφία του είναι αναζωογονητικά απλή: όταν δημιουργείς ένα θεσμό «που ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας προσφέροντας υπηρεσίες ποιότητας» («Κ», 22/8/10), ο πολίτης τον αγκαλιάζει. Αντίθετα με τους ξεδιάντροπους πολιτικάντηδες που γενικεύουν εξισωτικά τις ευθύνες για την αθλιότητα της χώρας, ο Τροχόπουλος δεν εγκλωβίζεται σε αυτοεκπληρούμενες προφητείες· συμπεριφέρεται ηγετικά. Αρνείται έμπρακτα τη διαπίστωση ότι οι Ελληνες δεν διαβάζουν· ξέρει ότι είναι πρωτίστως δική του ευθύνη να κάνει τον πολίτη να αγαπήσει τη Βιβλιοθήκη. «Οταν εμείς διευρύναμε τη βιβλιοθήκη [με ψηφιακές συλλογές, διαδραστικές υπηρεσίες κ. λπ.] ανακαλύψαμε ότι υπήρχαν άνθρωποι [...] στους οποίους προσφέραμε μια διέξοδο».


Το υποκατάστημα του ΙΚΑ στη Σαντορίνη ξεχωρίζει για την υποδειγματική λειτουργία του. Δεν συνέβη τυχαία. Εδώ και τέσσερα χρόνια, χάρη στην αφοσιωμένη διευθύντριά του, την κυρία Αθανασία Σούγια, η υπηρεσία έχει οργανωμένο αρχείο, υπαλλήλους με σαφείς αρμοδιότητες και προτεραιότητες· το κόστος λειτουργίας έχει μειωθεί, τα έσοδα έχουν σημαντικά αυξηθεί. Χρονίως ανεκτέλεστες αποφάσεις πλέον εκτελούνται, οι έλεγχοι εντατικοποιήθηκαν, οι παραγραφές προστίμων ελαχιστοποιήθηκαν. Γιατί δεν συνέβαιναν πριν; Καλό ερώτημα... Η κυρία Σούγια έχει την ευσυνειδησία πρώσου δημόσιου λειτουργού. Στο πρόσωπό της ο δημόσιος οργανισμός επανασυνδέεται με τα θεμελιώδη: η δημόσια διοίκηση ξαναγίνεται δημόσια υπηρεσία, τα δημόσια αγαθά προστατευόμενο είδος, όχι αντικείμενο λεηλασίας. Ξεχασμένες έννοιες στην Ελλάδα των Φωτόπουλων και των Πεππέδων...


Τι κοινά στοιχεία έχουν οι προαναφερθέντες; Πρώτον, είναι άνθρωποι με πάθος. Χωρίς πάθος δεν υπάρχει δημιουργία. Ο Τραχανάς κατήγγειλε την υπερτιμολόγηση των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων και ταλαιπωρήθηκε με αγωγές για χρόνια. Γιατί το έκανε; «Οταν είδα ότι το υπουργείο Παιδείας αγόραζε βιβλία σε τιμή τρεις φορές υψηλότερη απ’ ό, τι στο εμπόριο, θύμωσα», λέει. Ο Κυριακόπουλος πήγε στην τότε διοίκηση του «Πρωτέα» να προσφέρει τις αθλητικές υπηρεσίες του. Τον έδιωξαν. «Το πήρα πολύ προσωπικά», λέει. Δεύτερον διαπερνώνται από αλλοκεντρική (ετερο-αναφορική) αντίληψη του ρόλου τους. Οι δημόσιοι θεσμοί υπάρχουν για να υπηρετούν την κοινωνία, όχι τα μέλη τους. Τρίτον, ηγεσία σημαίνει ευθύνη, μεράκι, ρίσκο, λογοδοσία, δυνατότητα για οραματικές πρωτοβουλίες· να προσθέτεις αξία σε ό, τι κάνεις. Για να ηγείσαι πρέπει να μάθεις να υπηρετείς ευρύτερους σκοπούς.


Δεν ξέρουμε πώς αλλάζει ο κόσμος, αλλά ξέρουμε πώς χειροτερεύει. Δεν ξέρουμε πώς αναμορφώνεται μια κοινωνία, αλλά ξέρουμε πώς μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα λίγο καλύτερα απ’ ό, τι τα βρήκαμε. Στη μικρή ζωή μας, για τα μικρά είμαστε υπεύθυνοι και υπόλογοι – τα μεγάλα μας ξεπερνούν. Δεν είναι το χώμα η μόνη λύση. Ο ουρανός υπάρχει και τον βλέπουμε. «Δεν υπάρχει ταβάνι. Το θέμα είναι να μη γεράσει το μυαλό μας», λέει ο Κυριακόπουλος. Μπράβο, παλληκάρι μου...


Χαρiδημος Κ. Τσούκας
Καθημερινή 26.3.2011

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

ΚΑΘΑΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ

Κι έτσι την Κυριακή 8 Μαϊου, στις 11.30 το πρωί, δεκάδες γείτονες από την ευρύτερη περιοχή της πλ. Καλλιγά ήλθαμε να καθαρίσουμε δρόμους και πλατείες στη γειτονιά μας.

Έλληνες και ξένοι, 
μικροί και μεγάλοι, 
με πρόχειρα ή με τα καλά μας ( ! ) ρούχα, 
φέραμε σούπες και φαράσια, γάντια και σακούλες, τσουγκράνες και σκαλιστήρια, πινέλα και χρώματα,
για να βάψουμε, να καθαρίσουμε, να σκουπίσουμε. 

Αλλά και να γνωριστούμε, να συζητήσουμε, να βγούμε από τα σπίτια μας ένα ζεστό ανοιξιάτικο πρωινό και να κάνουμε κάτι όλοι μαζί για την πόλη μας.



Πριν

και μετά


Πριν

και μετά


Η μικρή μας ιστορία με εικόνες ...


Ένα καλό πλύσιμο πρώτα

Με ορμή

Και δύναμη

Και μετά το χρώμα

Κι άλλο χρώμα

Πολύ χρώμα

Τα τελευταία ίχνη της φωτιάς

Νέο πρόσωπο 

Η κάθαρση

αρχίζει


Κυριακή πρωί

Με κέφι

Υπαίθριο πλυντήριο
Ωραίο δεν είναι;

Κάτι άλλαξε
Τα εργαλεία θα χρειαστούν

και πάλι

Όλοι μαζί

Πλατεία καθαρή

Η συγκομιδή
Η αποθήκη υλικού

Έγειρε λίγο να ξεκουραστεί


Γιατί θα συνεχίσουμε...

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011


Οι «φρουροί» της πλατείας Καλλιγά
 Κάτοικοι της περιοχής υπερασπίζονται τη γειτονιά τους

Οι περισσότεροι την γνωρίζουμε ως πλατεία Καραμανλάκη. Αλλά το επίσημο όνομά της είναι πλατεία Καλλιγά, από τον μεγαλοκτηματία της περιοχής των Πατησίων Παύλο Καλλιγά. Βρίσκεται στα Κάτω Πατήσια, ανάμεσα στις πλατείες Αμερικής και Κολιάτσου, και αποτελεί μέχρι και σήμερα μια νησίδα τάξης και ευπρέπειας γιατί εδώ, στα τέλη της δεκαετίας του ’30, εφαρμόστηκε ένα πρωτοποριακό πολεοδομικό πείραμα που επέβαλλε μορφολογική ομοιογένεια στις νέες οικοδομές και υποχρεωτικά προκήπια.
Ραγδαία υποβάθμιση
Δεν χρειάζεται να ξέρεις από αρχιτεκτονική ή πολεοδομία για να καταλάβεις ότι σε αυτήν τη γειτονιά επιβιώνει μια καλή στιγμή της Αθήνας. Φυσικά, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πλατείας δεν την προστάτευσαν από το κλίμα κατάρρευσης (οικονομικής, κοινωνικής) που βιώνουν μεγάλα τμήματα του ευρύτερου κέντρου της πρωτεύουσας. Η φυγή παλιών μονίμων κατοίκων πήρε μαζικά χαρακτηριστικά ήδη από τη δεκαετία του ’70, με αποτέλεσμα σήμερα να καταγράφονται φαινόμενα αποδιοργάνωσης του κοινωνικού ιστού. Και τώρα η οικονομική κρίση.
Σε αυτό το περιβάλλον υποβάθμισης και απαξίωσης, υπήρξαν φωνές που είπαν «ώς εδώ». Είναι οι ιδρυτές της Ενωσης Πολιτών Πλατείας Παύλου Καλλιγά που γεννήθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο, μια πρωτοβουλία κατοίκων για την υπεράσπιση της γειτονιάς τους. «Στην εν λόγω περιοχή, η πλημμελής λειτουργία του κράτους και του δήμου είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ζωνών ανομίας», επισημαίνουν. «Διακίνηση ναρκωτικών, πορνεία, κλοπές, ληστείες, διαρρήξεις, ακόμη και φόνοι, παρεμπόριο, ανεξέλεγκτη και αθρόα συσσώρευση λαθρομεταναστών οδηγούν στη ραγδαία κοινωνική αποσύνθεση, στον οικονομικό μαρασμό και στην γκετοποίηση μιας άλλοτε ακμάζουσας συνοικίας». Αλλά δεν φταίει πάντα και μόνο «το κράτος». «Παράλληλα και η μέχρι σήμερα αδιαφορία των κατοίκων για ό, τι συμβαίνει γύρω τους συνέτεινε πολύ στην επιδείνωση και στην εγκατάλειψή της», συμπληρώνουν.
Οι κάτοικοι της περιοχής και τώρα μέλη της Ενωσης, έχοντας απελπιστεί από τα σημάδια ραγδαίας υποβάθμισης, αποφάσισαν να δραστηριοποιηθούν με σκοπό την ουσιαστική αναβάθμιση της καθημερινότητάς τους. Συστάθηκε προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή (την αποτελούν οι Ιωάννης Ηλιόπουλος, Δημήτρης Κριεζής, Θέμης Μπακογιάννης, Θεόδωρος Παπαχρήστος, Βάσω Σωτηρίου και Αθανάσιος Χατζηδημητρίου) και προσπάθησαν να καταστήσουν ευρύτερα γνωστά τα προβλήματα της περιοχής, απευθύνοντας σχετική επιστολή στον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Εγιναν, επίσης, συναντήσεις με τη νέα δημοτική αρχή και τον Γιώργο Καμίνη, αλλά η Ενωση Πολιτών δεν τα περιμένει όλα από τον δήμο ή κάποιο υπουργείο. Ηδη έχουν πραγματοποιηθεί επαφές με εταιρείες φωτισμού με σκοπό να αναλάβουν ως χορηγοί τον καλύτερο φωτισμό ελεύθερων χώρων της γειτονιάς, ενώ ταυτόχρονα προωθούνται πολιτιστικές παρεμβάσεις και εκδηλώσεις, σε συνεργασία με φορείς και εκπροσώπους της τέχνης και του πολιτισμού στην ευρύτερη περιοχή των Πατησίων. Αύριο Κυριακή, στις 11.30 το πρωί οργανώνεται η πρώτη δημόσια εκδήλωση της πρωτοβουλίας: καλούν τους γείτονές τους να πάρουν σκούπα και φαράσι και να καθαρίσουν την πλατεία και τους γύρω δρόμους. Είναι ταυτόχρονα και μια συνάντηση γνωριμίας, καθώς ομολογούν ότι η κατάσταση με την καθαριότητα έχει βελτιωθεί τους τελευταίους μήνες. Και την 1η Ιουνίου ετοιμάζουν μια μεγάλη υπαίθρια γιορτή πάνω στην πλατεία, ένα καλοκαιρινό πάρτι για τη γειτονιά.
Δηλώνουν: «Είμαστε ακομμάτιστοι, αχρωμάτιστοι, έξω από δογματισμούς και ιδεολογήματα και ανάμεσα στις πολλές διαφορετικές αντιλήψεις που φέρει ο καθένας μας μάς ενώνει μια κοινή ανάγκη: η ανάγκη για ασφαλή και αξιοπρεπή διαβίωση. Για όλους».
Εδώ και λίγους μήνες, η πλατεία Καλλιγά δεν είναι πια μόνη της.

Δημήτρης Ρηγόπουλος

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 7.5.2011

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011


Η ΚΑΘΑΡΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΤΗΣΙΑ


Κυριακή  8  Μαΐου   

11.30  π.μ.

στην Πλατεία Καλλιγά


Ελάτε να καθαρίσουμε

δρόμους και πλατείες

στη γειτονιά μας



Τι χρειάζεται :

Γάντια,  σκούπα,  φαράσι,  σακούλες σκουπιδιών